Review The Last of Us Part II: Een prachtig en hartverscheurend vervolg
Het is zeven jaar geleden dat The Last of Us werd uitgebracht voor de PlayStation 3 en velen van ons hebben reikhalzend uitgekeken naar wat er is geworden van het geliefde duo Joel en Ellie. Gelukkig is het wachten eindelijk voorbij, want vanaf vrijdag 18 juni is de The Last of Us: Part II exclusief verkrijgbaar voor de PlayStation 4 (Day One Edition). Het goede nieuws is dat het wachten het absoluut waard is geweest, want we kunnen alvast verklappen dat dit een van de beste en mooiste games is van deze generatie.
The Last of Us: Part II speelt zich vijf jaar na de laatste gebeurtenissen af. Ellie is inmiddels een jongvolwassen vrouw van 19 jaar oud en heeft een enigszins normaal leven opgebouwd met vrienden en hobby’s in een besneeuwde enclave in Jackson, Wyoming. Na het begin van de game gaat het echter al snel gigantisch mis. Als je de recent lekken hebt vermeden, zijn er enkele grote verrassingen die een grote impact hebben op de game. We zullen je daarom zo min mogelijk over het verhaal proberen te vertellen, omdat er nog zoveel leuks te beleven is.
Over het algemeen is The Last of Us: Part 2 een game over wraak en vergeving, thema’s die doordringen in de verhaallijn van talloze personages. De vijanden rouwen om de dood van hun kameraden en honden wanneer je ze doodt, terwijl strijdende bendes constant op zoek zijn naar represailles. De echte impact van de dood wordt echter het best geïllustreerd in het hoofdverhaal. Ellie is daarnaast een stuk serieuzer en norser geworden en dat geeft de game een nog donkere uitstraling zonder veel lichtzinnigheid, zoals in het eerste deel.
Gelukkig is het verhaal erg sterk, al moet je goed opletten door de verschillende tijdsprongen, maar ze helpen in het creëren van een nog sterkere band met de personages. De finale is niet zo krachtig als het origineel, maar deze game is een waardige opvolger van het origineel. Het verhaal wordt vanuit meerdere kanten belicht en dat zorgt voor de indrukwekkende speelduur van meer dan 25 uur in ons geval.
Gevechtsysteem, upgrades en tegenstanders
De game start met een patrouille samen met Dina, waar Ellie een meer dan vriendelijke interesse in heeft. Bij een rustgevend ritje ter paard blijft het echter niet wanneer het duo een groep Infected op het spoor komt, waaronder de beruchte Clickers. Tijdens deze patrouillemissie maak je direct kennis met het vernieuwde gevechtsysteem. Ellie en andere speelbare personages zijn namelijk in staat om aanvallen van tegenstanders, van zowel mensen als Infected, te ontwijken. Een succesvolle aanval met een mes draait om de juiste timing. Ontwijk de vijand op tijd om deze uit balans te brengen, waarna Ellie wel raad weet met haar mes. Het mes draag je altijd bij je, terwijl er in de wereld ook andere melee-wapens zijn te vinden die veel meer schade toebrengen maar na enkele aanvallen kapotgaan.
The Last of Us: Part II bevat meer actie dan het eerste deel, hoewel dat deels afhankelijk is van de speler. Je kan de game namelijk op veel verschillende manier spelen. Het geruisloos uitschakelen van vijanden is wat mij persoonlijk de meeste voldoening geeft, maar een vuurwapen, boog, bijl of explosief komt op sommige momenten zeker van pas. Om de game alleen met een vuurwapen te spelen wordt sowieso een lastig verhaal, want de munitie ligt niet bepaald voor het oprapen. Het is daarom belangrijk om iedere hoek in de wereld te verkennen.
De prachtige omgevingen van The Last of Us: Part II lenen zich daar perfect voor. Elk ingeslagen raam, vergrendelde deur of gat in een muur is een kans om een nieuwe collectible, munitie, schroot, onderdelen, medicijnen of andere handige items te vinden. Het is in bepaalde gevallen enigszins voorspelbaar, want als je een vergrendelde deur tegenkomt dan weet je nagenoeg zeker dat er een alternatieve route is.
Spelers zullen van tijd tot tijd ook verschillende kluizen ontdekken en daar heb je in de meeste gevallen een document en gezond verstand voor nodig. Een leuk voorbeeld is een kluis die staat ingesteld op de huwelijksdatum van een overleden stel. In de buurt hangt een kalender met daarop de datum van het jubileum, echter is het de bedoeling dat je teruggaat in de tijd en niet de getoonde datum als code overneemt. De oplossing is vaak relatief eenvoudig te bedenken, maar toch is het leuker om even na te denken in plaats van alles klakkeloos over te nemen. Het verkennen van de wereld geeft de speler ook meer informatie over degenen die besmet zijn geraakt. De brieven die je leest vertellen de verhalen van mensen die wachten tot hun familie terugkeert, soldaten die op deserteurs jagen en patiënten die een behandeling zoeken.
Gevonden items maken het leven in de verdorven wereld een stuk eenvoudiger. Medicijnen gebruik je om eigenschappen van je personage te verbeteren, zoals de maximale gezondheid, het geluid dat je maakt tijdens het sluipen of de snelheid waarmee je je kan voortbewegen tijdens het gebruik van de Listen-functie. Spelers kunnen de laatstgenoemde functie gebruiken om de positie van vijanden te bepalen, waarbij er een silhouet wordt getoond door de muren heen. Om alle eigenschappen vrij te spelen moet je ook zoeken naar tijdschriften die weer nieuwe upgrades ontgrendelen. Schroot heb je nodig voor het upgraden van je wapens, maar dat kan alleen op speciale werkbanken die je in de wereld tegenkomt. Op deze plekken kun je de stabiliteit, snelheid en nauwkeurigheid van je wapens verbeteren.
Het ontwerp van de levels moedigt spelers aan om hun omgeving en tegenstanders te gebruiken. Je krijgt te maken met twee verschillende vijanden: mensen en de geïnfecteerden. Alle vier Infected-typen (Runner, Stalker, Clicker en Bloater) keren terug, samen met de nieuwe Shambler. Soms moet je het opnemen tegen beide, maar daar kun je juist van profiteren. In een gevecht met menselijke tegenstanders en Clickers kun je er bijvoorbeeld voor kiezen om een glazen fles in hun buurt kapot te gooien, waardoor Clickers de bandieten beginnen aan te vallen en jou tijd geven om te ontsnappen.
Je neemt het op tegen twee verschillende menselijke facties: Washington Liberation Front (WLF) en Seraphites (Scars). De WLF, een typische militante groepering, gebruikt verschillende geweren en pistolen en roept teamgenoten op. Ze beschikken daarnaast over waakhonden die jouw geur volgen bij ontdekking. Ondertussen geven de Scar’s de voorkeur aan verbergen en zij gebruiken bogen en langeafstandswapens. Beide facties dagen spelers op verschillende manieren uit en houden gevechten lang interessant. Of het nu gaat om stealth, vuurwapens of een combinatie van beide, The Last of Us Part: Part II is een boeiend en bevredigend spel om te spelen.
Graphics en audio
Sony heeft inmiddels de PlayStation 5 gepresenteerd, maar tijdens de presentatie zagen we slechts een aantal games die kunnen tippen aan de graphics van The Last of Us: Part II. Naughty Dog heeft de presentatie van de game namelijk weer naar een nieuw niveau weten te tillen en het is verbazingwekkend om te zien waar de PlayStation 4 Pro in 2020 toe in staat is. De ontwikkelaar heeft voor de game ook gebruikgemaakt van een nieuwe animatietechnologie die bekend staat als motion matching en dat valt onmiddellijk op. Personages bewegen levensecht en elke actie die ze uitvoeren bestaat vaak uit meerdere animaties, waardoor er veel meer variatie zichtbaar is.
De studio heeft een grote database aangelegd met honderden animaties voor eenvoudige taken zoals lopen, draaien of wat dan ook. Vervolgens wordt er op basis van wat de speler of NPC doet, twee of soms drie verschillende animaties gecombineerd voor een naadloze overgang. Er zijn meer studio’s die deze technologie toepassen, echter heeft Naughty Dog er overduidelijk zijn eigen (superieure) draai aan gegeven.
The Last of Us: Part II ziet er niet alleen prachtig uit, maar zit vol met details. Je ziet bijvoorbeeld hoe de sneeuw van de takken valt wanneer Ellie ze raakt met haar paard, draadalgen die naar de zijkanten verdwijnen wanneer je door een beek zwemt en Ellie die haar capuchon opzet wanneer het regent. Het laat perfect zien met hoeveel liefde en aandacht deze game is ontwikkeld. Alle grafische pracht en praal heeft helaas een negatief op het koelsysteem van de PlayStation 4 Pro, want deze is op een laag volume goed hoorbaar.
Audio is een ander belangrijk punt en dat is eveneens van een uitstekend niveau. De acteerprestaties van de acteurs zijn uitmuntend te noemen en dat helpt zeker mee in de beleving, vooral gezien het feit dat de personages veel praten. Tijdens het spelen geeft de achtergrondmuziek aan in welke situatie de speler zich bevindt en daardoor weet je direct of er nog tegenstanders op de loer liggen. Verder klinken de wapens realistisch.
Toegankelijkheid
Voor degenen die problemen hebben met games in het algemeen is het goed om te zien dat The Last of Us: Part II erg toegankelijk is met maar liefst vijf moeilijkheidsgraden. Ik heb de game op ‘standaard’ gespeeld en dat zal voor een ervaren spelers een goede uitdaging bieden, zonder dat het direct voor frustraties zorgt. De game is ook toegankelijker voor spelers met een andere handicap, inclusief slechthorenden of slechtzienden.
Conclusie
The Last of Us: Part II heeft een geweldige indruk achtergelaten en is een van de beste games van deze generatie. Het verhaalt duurt extreem lang voor een moderne game, maar begint desondanks nooit te vervelen. Je wilt continu blijven spelen om meer over de personages te weten te komen en dat is een groot compliment voor de schrijvers van het script. Naughty Dog is erin geslaagd een zeer ambitieus vervolg te maken dat voortbouwt op wat het origineel zo succesvol heeft gemaakt. De wereld is aanzienlijk groter, waardoor er meer te ontdekken valt en gevechten zich op verschillende manieren kunnen uitspelen. We kunnen daarom niet wachten om te zien wat Naughty Dog kan doen met de PlayStation 5.